กลุ่มเยาวชนรักษ์อีสาน

        เกี่ยวกับโครงการ: โครงการเสียงร้องจากเหรียญสตางค์สร้างโอกาสให้น้อง  เป็นโครงการที่ส่งเสริมให้คนในสังคมรู้จักการเอื้อเฟื้อแบ่งปัน ช่วยเหลือ ผู้อื่นที่ด้อยกว่า ตามกำลังและความสามารถที่เรามี  และยังส่งเสริมให้    คนในสังคมเห็นคุณค่าของเหรียญสตางค์ที่หลายคนอาจมองว่าไร้คุณค่าไร้ประโยชน์ อันที่จริงแล้วเหรียญสตางค์เหล่านั้นมีคุณค่ามหาศาล คือชีวิตของคนอีกกลุ่ม ที่พวกเขายังต้องการมัน

        วิธีการ: เราขอรับบริจาคเหรียญสตางค์จากทุกคนที่คิดว่าไม่ใช้แล้ว เพื่อนำไปช่วยเหลือเด็กๆที่ด้อยโอกาสและมีความขาดแคลน เป็นการทำบุญที่ทุกคนสามารถให้ได้และไม่เดือดร้อนตัวเอง น้องๆเองก็ได้โอกาสดีๆอีกด้วย สามารถติดต่อขบริจาคเหรียญสตางค์ได้ที่ 086-5452578 (อาภาภรณ์) หัวหน้าโครงการค่ะ

       แง่คิดจากโครงการ: เหรียญสตางค์เพียงเหรียญเดียวที่ถูกโยนทิ้ง ณ มุมใดมุมหนึ่งของสังคม ผู้คนผ่านไปๆ แล้วผ่านมาๆ ไม่มีใครจะหยิบขึ้นมา หรือเก็บเข้าไปในกระเป๋าเงินอันสวยหรูของตนเอง เพราะเขามองว่า "ก็แค่เหรียญสตางค์" มันแทบไม่มีค่าความสำคัญอะไรเลย พวกเขาจึงไม่ต้องการและมองข้ามไป เด็กที่ด้อยโอกาสและขาดแคลน พวกเขาไม่ได้ต่างไปจากเหรียญสตางค์เหรียญนั้นเลย เขาอยู่แค่ในมุมๆหนึ่งของสังคมที่ยากจะหาใครมองเห็น หรือเอาหน้าก้มลงไปมอง เอาใจอันมีเมตตาและจิตอาสาเข้าไปช่วยเหลือ แต่เมื่อไรก็ตามหากเหรียญสตางค์เหล่านั้นรวมกันอยู่ในเข่งใบใหญ่ เชื่อได้ว่าทุกคนต่างไม่ปฏิเสธจำนวนเงินที่อยู่ในเข่งใบนั้นอย่างแน่นอน  เด็ก เยาวชนก็เฉกเช่นเดียวกัน เมื่อใดที่ร่วมกันคิด ร่วมกันทำ ร่วมกันสะท้อนเรื่องต่างๆให้ผู้ใหญ่ หรือผู้ที่เกี่ยวข้องได้รับทราบ ย่อมเกิดผลดีกว่า ก็เหมือนเหรียญสตางค์เมื่อรวมกันอยู่ในเข่งใบใหญ่มันก็เป็นเงินมหาศาลที่ไม่มีใครมองข้ามอีก สิ่งที่ยิ่งใหญ่ และงดงาม ที่สร้างปาฏิหาริย์และความอัศจรรย์ให้กับสังคม สามารถเกิดขึ้นได้จากพลังอันเล็กๆหลายๆพลังที่มาหลอมรวมเป็นอันหนึ่งเดียวกัน...

                เกี่ยวกับโครงการ: โครงการกระติบออมเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน เป็นโครงการที่ส่งเสริมให้คนในสังคมรู้จักการเอื้อเฟื้อแบ่งปัน ช่วยเหลือ ผู้อื่นที่ด้อยกว่า ตามกำลังและความสามารถที่เรามี รวมทั้งการพัฒนาเด็ก เยาวชน และสังคม ด้วยพลังการออมเพื่อส่วนรวม ส่งเสริมให้รู้จักการให้ การแบ่งปัน การมีส่วนร่วมเพื่อสังคมด้วยการเริ่มที่ตัวเราเอง ด้วยพลังของเงินวันละบาท โดยไม่ใช่การรอความช่วยเหลือจากภายนอกเพียงอย่างเดียว       

               วิธีการ: เชิญชวนเพื่อนๆ เครือข่าย เก็บเงินวันละบาทใส่กระติบข้าว แต่จะแตกต่างจากการออมของนักเรียนตรงที่การออมครั้งนี้เราไม่ได้ออมเพื่อตัวเรามเอง แต่ออมเพื่อผู้อื่นโดยไม่ได้หวังประโยชน์ใดตอบแทนแก่เรา ชวนให้รู้จักทำเพื่อผู้อื่น โดยเงินเหล่านี้จะใช้ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตเด็กด้อยโอกาส พัฒนาเยาวชนที่เป็นกำลังสำคัญของชาติ ด้วยการเริ่มทำสิ่งที่ดีจากพลังเงินวันละบาทของพวกเรา "อยากเห็นสังคมเป็นอย่างไร เริ่มได้ที่ตัวเรา"       

                  แง่คิดจากโครงการ: การดำเนินงานในโครงการเรายังไม่ได้เริ่มทำอะไรมาก ตอนแรกเริ่มต้นด้วยการประชุมตัวแทนอาจารย์ และผู้นำนักเรียนจากโรงเรียนหลักๆในอำเภอเมืองนครราชสีมา กก็หวังเพื่อให้นักเรียนในโรงเรียนเหล่านี้(ซึ่งค่อนข้างมีอันจะกิน)ช่วยกันออมวันละบาทเพื่อผู้อื่น ซึ่งเป็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตที่น้องๆ ไม่เคยรู้ไม่เคยสัมผัส และร่วมพัฒนาอนาคตของเก็กและเยาวชน ด้วยเงินวันละบาทของเราเอง ผลปรากฎว่าผิดคาดถนัดตา เนื่องจากโรงเรียนปลูกฝังให้เด็กรู้จักออมเพื่อตนเองเพียงเท่านั้น ทำอะไรก็ต้องเพื่อตัวเองหรือตัวเองจะต้องได้ประโยชน์ แต่ไม่ได้เน้นถึงการเอื้อเฟื้อแบ่งปัน การมองเห็นผู้อื่น หรือการทำประโยชน์เพื่อส่วนร่วม จึงทำให้การประชุมในวันนั้นไม่เป็นผลสำเร็จ น่าชวนคิดและน่าเป็นห่วงว่าถ้าหากการปลูกฝังตั้งแต่ในโรงเรียนไม่เน้นให้นักเรียนรู้จักเอื้อเฟื้อแบ่งปัน การทำประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนอื่นแล้วนั้น อนาคตของชาติเหล่านั้นจะเป็นเช่นไร จะกลายเป็นบุคคลที่มีแต่ความเห็นแก่ตัว คิดแต่จะเอาประโยชน์เข้าตัวเอง เฉกเช่นผู้ใหญ่ในปัจจุบันที่ทำให้บ้านเมืองวุ่นวายอยู่นี่หรือเปล่า จากการประชุมครั้งนั้นจึงทำให้เราๆเหล่าผู้มีจิตใจที่เต็มเปี่ยมด้วนความอาสา จิตสาธารณะ ใจแห่งการอุทิศ การเสียสละ และการให้  ต้องถอยกลับมาทบทวนใหม่อีกรอบว่า "เราๆนี่แหละจะเป็นคนเริ่มเก็บออมวันละบาทเพื่อผู้ อื่น ไม่ใช่เพื่อตัวเราเอง "และก็อยากฝากให้ทางคณะครูกลับไปทบทวนเช่นกันว่า นอกจากสังคมในโรงเรียนแล้ว ในโลกนี้ยังมีสังคมของคนอดอยาก คนหิวโหยด้อยโอกาส และก็ยังมีสังคมของจิตสาธารณะแห่งการให้ การแบ่งปัน การอาสาเพื่อจะป้องกัน แก้ไข ปัญหาต่างๆด้วยวิถีของแต่ละคน/กลุ่ม ผลที่พวกเขาเหล่านี้ทำมันก็เป็นให้ลูกๆหลานๆของท่านเติบโตมาเป็นคนดี มีคุณธรรมของสังคมมากกว่าความเก่งหรือความฉลาดเพียงอย่างเดียว จากความท้าทายของการเปลี่ยนแปลงทางสังคม ลองเปิดตา เปิดใจ ให้กว้าง มองให้เห็นความจริงของสังคม